Op 31 maart trok ik na lang twijfelen de Twitterdeur achter me dicht. Ik deed dat met deze vrij ongenuanceerde en nogal verbitterd klinkende tweet.
Er kwamen heel wat hartverwarmende reacties op, maar een snelle terugkeer zit er niet in. Daarvoor is de situatie waarin Defensie en bij uitbreiding de hele Belgische veiligheidsketen zich bevinden te uitzichtloos.
De waarheid is dat Defensie totaal niet in staat is om haar kerntaken uit te voeren. Ze zal dat ook niet zijn wanneer de Strategische Visie in 2030 is uitgevoerd. Dat is op zich een schrikbarende vaststelling maar het is niet de reden waarom ik me na dit opiniestuk uit het publieke debat terugtrek. Dat doe ik omdat nagenoeg alle politici en veel (top)militairen vrede hebben genomen met die situatie. Ongetwijfeld zal dat in alle toonaarden worden ontkend. Maar toch is het zo.
Windowdressing
Hoe verklaar je anders dat een middelgroot Europees land anno 2030 een luchtmacht met 34 gevechtsvliegtuigen en een marine waarvan de twee ‘fregatten’ samen evenveel VLS hebben als een Russisch korvet? Dan heb ik het nog over de twee componenten die met enige moeite in de buurt van ‘high intensity’ conflict mogen komen. De landmacht heeft die ambitie al een paar decennia laten varen en beperkt zich tot de hoop dat ze ooit weer over 2 brigades aan gemotoriseerde infanterie zal beschikken. Wat we daar dan in godsnaam mee moeten aanvangen lijkt niemand zich af te vragen.
Een antwoord op die vragen moeten we alvast niet verwachten van de Commissie Defensie. Het pathetische theater dat daar wekelijks wordt opgevoerd houdt zich liefst zo ver mogelijk verwijderd van nuttige discussies over Defensie. Ik dacht dat ik door het wekelijks volgen van de ComDef enig vertrouwen zou krijgen in het kunnen van onze volksvertegenwoordigers. Helaas is het omgekeerde gebeurd. ‘This could have been an e-mail’ is doorgaans mijn conclusie op woensdagmiddag.
Paradigmashift
Wat we nodig hebben is een totale ommezwaai hoe dit land met zijn veiligheid omgaat. Een kerntakendebat waarvan de conclusie niet op voorhand vastligt.
We moeten bepalen wat België militair moet kunnen, wat we daarvoor nodig hebben en wat dat dan zal kosten. Om vervolgens een duidelijk pad naar die doelstelling uit te tekenen en onverkort uit te voeren.
Elke ander scenario leidt er toe dat het enige betrouwbare aan België als militaire partner onze irrelevantie is. Dat we het als burgers die meer dan 50% van ons loon aan de staat afgeven normaal moeten vinden dat die staat ons niet kan beschermen.
Ik blijf hopen dat de shift er ooit komt. Maar de kans is klein.
Heb je tweets gevolgd en ook je frustratie zien toenemen, terwijl het eigenlijk allemaal zo simpel is. Zou wel willen maar het is bij ons net zo, van het vaccinatie beleid (of de afwezigheid daarvan) ,naar de huizenmarkt ,studie lening en als klap op de vuurpijl defensie, maar wel aandacht voor het klimaat en racisme daar blijven ze wel over doordrammen. Hoop uit de grond van mijn hart dat wij ongelijk hebben en we nooit een leger nodig zullen hebben, al is het maar voor mijn jongens die bij de marine zitten.
Groet Stoonbrace